"Φεύγω" -συνέντευξη στο www.avecnews.com

Κώστια Κοντολέων: «η μοναξιά είναι μια συνεχής ενδοσκόπηση στο άγνωστο είναι μας»  
Συνέντευξη / Δευτέρα / 16/05/2011 / 10:32 

στην Κωστούλα Τωμαδάκη

Την απόλυτη ελευθερία αναζητά  η συνετή και υπάκουη Ρόζα δημιουργώντας αναπόφευκτα ρόλους μέσα από τους οποίους αναζητά τη λύτρωση. Στο ``Φεύγω``,(Ψυχογιός), η Κώστια Κοντολέων με την απλόχερη αφηγηματική της  άνεση και ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος αντλεί εικόνες από την καθημερινότητα ή το όνειρο και τις αναπτύσσει με τόλμη και ελευθερία.
Η ιστορία μιας  φυγής προς την ελευθερία που εν τέλει, οδηγεί στην ουσία της ζωής.
Η Ρόζα, η ηρωίδα του βιβλίου, μια ζωή προσπαθούσε να φεύγει… Από τους καταπιεστικούς γονείς ..από το Φλάβιο ,τον άντρα που ερωτεύτηκε με πάθος και παντρεύτηκε.
Η Ρόζα φεύγει και από το Νικόλα που δεν έχει την ωριμότητα  να της προσφέρει  ένα ουσιαστικό μέσο απόδρασης, αναζητώντας το δικό της δρόμο.

Θα βρει τη λύτρωση όταν θα τολμήσει… Ένας μεγάλος έρωτας ολοκληρώνεται όταν γίνεται ένα μεγάλο έργο τέχνης.
Με αμφίβολο αλλά λυτρωτικό τέλος ,η Ρόζα, υποκλίνεται και χάνεται από τα μάτια των θεατών. Όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει.  
 

 Ποια είναι η Ρόζα, η ηρωίδα σας. Πώς θα την περιγράφατε;  

Η Ρόζα είναι μια γυναίκα με πολλαπλά πρόσωπα, μια διχασμένη προσωπικότητα σε συνεχή σύγκρουση με τον εαυτό της και το περιβάλλον της που την καταπιέζει.  Μπαινοβγαίνει με άνεση στους ρόλους που ηθελημένα παίζει εναλλάσσοντας την κατ’ επίφαση συνετή και υπάκουη Ρόζα, με την άλλη Ρόζα την επαναστατημένη, την γεμάτη πάθη, αδιέξοδα κι ανατροπές στη ζωή της.  Που τολμά ν’ αγγίζει τα όρια της, ν’ αμφισβητεί πρόσωπα και καταστάσεις, να στήνει παιχνίδια στους άλλους μα και στην ίδια της τη ζωή.  Μια γυναίκα που μέσα από την συνεχή τάση της για φυγή αναζητά να κατακτήσει την εσωτερική της ελευθερία.     

Τι ψάχνει να βρει στο Νικόλα; Καθώς διάβαζα το ``Φεύγω``(Ψυχογιός), Είχα την αίσθηση ότι αυτός ο χαρακτήρας είναι περισσότερα πρόσωπα και ικανοποιεί διαφορετικές ανάγκες της Ρόζας. Είναι κάπως έτσι;
   Ο Νικόλας είναι το εισιτήριο της Ρόζας για μια νέα φυγή, αυτή τη φορά από όσα σηματοδοτεί ο γάμος της με τον Φλάβιο.  Ωστόσο, είναι και το άλλοθι της για να καθυστερήσει όσο ακόμη μπορεί το πέρασμα της από την ανεμελιά της νιότης στην αλλοτρίωση της ωριμότητας και ότι αυτή συνεπάγεται.  Συχνά η Ρόζα αναρωτιέται  "Τι είναι τελικά γι’ αυτήν ο Νικόλας".  Ο μικρός αδελφός που δεν είχε ποτέ;  Ο γιος που δεν θέλησε ν’ αποκτήσει; Ο ακίνδυνος αντίζηλος του Φλάβιου; Κάθε ένα χωριστά και όλα μαζί.  Μα κυρίως το όχημα μιας φυγής.

Κατά βάθος η αγάπη είναι το ζητούμενο;

    Η ελευθερία βούλησης είναι το ζητούμενο.  Η Ρόζα είναι χορτασμένη από αγάπη, από έρωτα, το ναρκισσιστικό υπερεγώ της είναι που την εμποδίζει να θέσει ‘όρια’ στα θέλω της για να μπορέσει να τα πραγματώσει και η αδυναμία της να ορίσει τον δικό της χώρο, για να γίνει εντέλει αυτό που από παιδί λαχταράει, μια γυναίκα ανεξάρτητη. 

   
Μπορούμε να ζήσουμε το παρόν. Δεν κουβαλάμε τα φαντάσματα του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος;

    Είναι αναπόφευκτο το παρελθόν να εισβάλει στο παρόν μας.  Δεν το κουβαλάμε απλώς ενυπάρχει στα γονίδια μας, μας συνοδεύει από την πρώτη ανάσα μας ως την τελευταία μας.  Και πυροδοτεί τις εξελίξεις του μέλλοντος μας.  Παρελθόν, παρόν και μέλλον συνυπάρχουν μέσα μας.  Αλληλοσυγκρούονται, αντιμάχονται, μα και αλληλοσυμπληρώνονται στο ταξίδι της ζωής.         

Τι θέλει τελικά η Ρόζα; Να φύγει ή να μείνει;

       Θέλει να φύγει αλλά θέλει και να μείνει με όρους που μάλλον τροφοδοτούν μια αέναη φυγή παρά μια συμφιλίωση με την πραγματικότητα.  Γι’ αυτό και πετυχαίνει τελικά το αντίθετο.  Την εξάρτηση από τον Φλάβιο, τον κυριαρχικό σύζυγο και τον Νικόλα τον σεξουαλικά επαμφοτερίζοντα νεαρό.  Το συνεχές παιχνίδι ανάμεσα τους θα την οδηγήσει στην ανεξέλεγκτη αυτο-ανάφλεξη της.  Με καταστρεπτικές συνέπειες εντέλει στην προσωπικότητα των ηρώων του μυθιστορήματος.


Το ``Φεύγω`` είναι μια ιστορία αποτυχημένης φυγής; Μια πορεία προς την ελευθερία.  Ή κάτι άλλο;
   
     Το ‘Φεύγω’ είναι η ιστορία μιας φυγής προς την ελευθερία, η ηρωίδα διεκδικεί με πάθος την ίδια της τη ζωή, το δικαίωμα της στην πεμπτουσία του έρωτα, ζητάει να πετάξει από πάνω της τα πολλά προσωπεία που έκρυβαν τις ανασφάλειες της, από την εφηβεία της ως την ωριμότητα της.  Κι όταν και το τελευταίο προσωπείο πέσει, η Ρόζα μετουσιώνει την μεγαλοσύνη του έρωτα σε τέχνη.     

---

  Ο φόβος της μοναξιάς είναι ο φόβος εαυτού;   

      Εγώ προσωπικά πιστεύω πως η μοναξιά είναι μια συνεχής ενδοσκόπηση στο άγνωστο είναι μας.  Δεν συμφωνώ με την άποψη πως μοναξιά σημαίνει ερήμωση.  Αν αγαπάμε τελικά τον εαυτό μας δεν θα νοιώσουμε ποτέ μόνοι μας.  Είναι ένας εταίρος που μακροπρόθεσμα αποδεικνύεται τόσο πιστός όσο η σκιά μας.  

Τι μας κάνει να επιλέγουμε το δρόμο μας, κυρία Κοντολέων;       

      Τα θέλω και οι επιθυμίες μας.  Η ανάγκη μας να γκρεμίσουμε όσα στέκονται εμπόδιο στον δρόμο μας, για να πετύχουμε την απόλυτη ελευθερία μας από τις όποιες κοινωνικές ή άλλες αγκυλώσεις, που πασχίζουν αενάως να φρενάρουν και εν τέλει να εμποδίσουν τις όποιες προσπάθειες απόδρασης μας από μοντέλα παρωχημένα πια αλλά εντέλει ακόμα υπαρκτά